Podczas pobytu w Sárvár koniecznie obejrzyj zamek Nadasdy (zewnątrz i wewnątrz)
Godziny otwarcia i dostępność Muzeum Ferenca Nadasdy
Sierpień – Czerwiec
- Wtorek – niedziela: 09:00 – 17:00
- Poniedziałek: zamknięte
Lipiec-Sierpień
- Wtorek – niedziela: 09:00 – 17:00
- Poniedziałek: zamknięte
Dostępność:
- Adres: 9600 Sárvár, Várkerület 1. (Zamek Nadasdy)
- Telefon: 06 95/320-158
- E-mail: info@nadasdymuzeum.hu
- Web: www.nadasdymuzeum.hu
Nádasdy – vár
Zamek nadał nazwę miejscowości. Pierwsza wzmianka o zamku Sárvár pojawiła się w dokumencie z 1288 roku. Jego nazwa wskazuje, że pierwotnie mógł być to zamek ziemny otoczony bagnami.
W okresie anarchii feudalnej – w latach 1288-1327 – był własnością rodziny Kőszegi Został odzyskany w 1327 r. przez sędziego dworskiego Sándora Köcski dla króla Karola Roberta. Do 1390 r. twierdza pozostawała własnością króla. W 1390 r. Zsigmond z Luksemburga podarował go Jánosowi Kanizsai, arcybiskupowi Esztergomu i jego rodzeństwu, a rodzina posiadała go z niewielkimi przerwami do 1534 r.
Zamek Nádasdy, który z czasem stał się symbolem Sárvár, jest prawie całkowicie dostępny. Można poprosić także o wycieczki z przewodnikiem po muzeum, dzięki którym zwiedzanie zamku stanie się przyjemną prawdziwą podróżą w czasie.
W XIII-XV wieku na terenie zamku powstało kilka budynków. W południowo-zachodnim narożniku obecnego budynku pałacowego pod koniec XIII wieku wybudowano trzykondygnacyjną wieżę, do której przylegał kamienny mur zamkowy. Wieża została później rozbudowana o dwie trzykondygnacyjne części budynku i ozdobne pomieszczenia. Z tego okresu pochodzi również znaczna część skrzydła północnego – A – i skrzydła zachodniego – B -, połączonymi niewielką przysadzistą wieżą. Na dziedzińcu budynku gospodarczego odkopano pozostałości średniowiecznego budynku. Jak podają źródła pisane, na początku XVI wieku zamek był jeszcze w fazie poważnej budowy, o czym wspominają pozostałości w formie budek z siedziskami, widoczne do dziś po obu stronach dolnej części wieży z bramą.
Eksponaty w muzeum umożliwiają poznanie życia w XVI wieku, a jeden z najpopularniejszych festiwali w Sárvár również pozwala przenieść się do epoki tureckiej. Jest to Festiwal Historyczny Nádasdy, podczas którego strażnicy tradycji w strojach wiernych epoce zapoznają zwiedzających z życiem ówczesnego zamku.
Dzięki małżeństwu Tamása Nádasdy’ego z Orsolyą Kanizsai w 1534 r. rodzina Nádasdy odziedziczyła ogromny majątek Kanizsai. Za czasów Tamása Nádasdy’ego zamek został odnowiony w duchu renesansu. Do południowo-zachodniego kompleksu budynków dobudowano trzykondygnacyjne skrzydło (skrzydło D). Dla budynku wyrzeźbiono również renesansowe okna z kamiennymi obramowaniami, z których jedną z pozostałości można ujrzeć nad wejściem do biblioteki. Skrzydło wschodnie – B – zostało ukończone w latach 1554-55, wraz z powiększeniem średniowiecznej budowli. Po obu stronach wzniesiono część budynku wyłaniającą się z fasady, której drzwi w kamiennym obramowaniu do dziś służą, jako jedno z wejść do tego skrzydła. Na parterze ciągnęły się renesansowe arkady z otwartym, sklepionym korytarzem. Na piętrze utworzono otwarty korytarz z drewnianym sufitem wspartym na drewnianych kolumnach. W 1560 r. wieża z bramą otrzymała piękne renesansowe wrota. Ze względu na wzmożone ataki tureckie za panowania Tamása Nádasdy’ego fortyfikacje były wzmacniane równolegle z budową pałacu, począwszy od 1551 r. Sárvár stanowił część czwartej linii obrony opartej na rzece Raba. Widoczny do dziś bastionowy pas bezpieczeństwa w stylu staro włoskim został zbudowany przez Ferenca Nádasdy’ego i Pála Nádasdy’ego w latach 1588-1615.
Ostatni, zakrojony na szeroką skalę etap budowy zamku wiąże się z nazwiskiem wybrednego w budownictwie sędziego dworskiego Ferenca Nádasdy. Prace rozpoczęto prawdopodobnie w 1644 r. od rozbudowy skrzydła północnego – A, co może być związane z małżeństwem wielkiego pana z Anną Julią Eszterházy. Wieżę z bramą połączono z budynkiem pałacowym poprzez wstawienie wypukłego sklepionego wejścia, który służy do dziś, a nad nim zbudowano ze sklepieniem w kształcie pancerza żółwia salę ceremonialną, która jest jednym z najpiękniejszych wnętrz węgierskiej sztuki barokowej. Freski na suficie zostały namalowane przez Hansa Rudolfa Millera w 1653 roku Obrazy przedstawiają bitwy z Turkami w czasie wojny piętnastoletniej (1591-1606). Tymi freskami sędzia dworski chciał uczcić pamięć swojego dziadka, Ferenca Nádasdy’ego, w duchu szlachetnej czci dla niego. Sztukateria w sali ceremonialnej została wykonana przez Andreę Bertinallego. Trzypiętrowy południowo-zachodni budynek (skrzydło D) pałacu, pochodzący z średniowiecza i zbudowany przez Tamása Nádasdy’ego, został rozebrany do postaci dwukondygnacyjnego budynku. Zlikwidowano nisze na dziedzińcu W ten sposób powstała główna część zamku-pałacu z zamkniętym dziedzińcem i jednolitą fasadą, którą można podziwiać do dziś. Budowę kaplicy Najświętszej Marii Panny rozpoczęto na styku skrzydła wschodniego i południowego (skrzydła B i C). Kolekcja sztuki rodziny Nádasdy, znaczna nawet w skali europejskiej, przechowywana jest również w Muzeum w zamku Sárvár.
Ferenc Nádasdy został stracony w 1671 r. za udział w spisku Wesselényiego. W 1677 r. cesarz Leon I podarował całkowicie splądrowany zamek Miklósowi Draskovichowi i jego żonie Krisztinie Nádasdy. Po raz ostatni odegrał on rolę w działaniach wojennych podczas wojny Rakoczego o niepodległość. Sárvár nigdy nie znalazł się na liście zamków przeznaczonych do zniszczenia. Nawet później mury i bastiony nie zostały zburzone. Za czasów rodziny Draskovich stan zamku znacznie się pogorszył. Jego ratowanie przed zniszczeniem rozpoczęło się w połowie XVIII wieku. Freski w sali wieżowej o tematyce mitologicznej zostały namalowane prawdopodobnie za czasów ziemianina generała György Szluhy. W 1769 r. na zlecenie Ádáma Szily István Dorffmaister namalował w stylu barokowym freski ze Starego Testamentu na bocznych ścianach sali bankietowej. Malowidła ścienne w salach na piętrze skrzydła północnego A powstały prawdopodobnie około 1770 roku.
W 1803 r. zamek i posiadłość kupiła rodzina Habsburgów – Estei. Z nazwiskiem arcyksięcia Ferdynanda Habsburga i jego syna Franciszka IV władcy Modeny wiąże się odrestaurowanie budynków, zamurowanie renesansowych arkad, budowa ceglanego mostu, prowadzącego do zamku oraz zasypanie fosy ziemią z murów zamkowych. Elewacja dziedzińca budynku pałacu uzyskała jednolity wygląd. W 1813 r. na dziedzińcu umieszczono tablicę pamiątkową, upamiętniającą renowację.
Właścicielami zamku od 1875 r. byli Ludwik III, ostatni król Bawarii i jego małżonka, arcyksiężna Estei Maria Teresa Dorottya. Zamek był wówczas centrum posiadłości o powierzchni 15 500 holdów (1 hold= 0,5755 hektara), składającej się z 18 gospodarstw, w których stosowano nowoczesną gospodarkę energetyczną i gdzie znajdowała się słynna stadnina koni. Świadczą o tym również zabudowania gospodarcze zamku. Ludwik III był ostatnim królem bawarskim, zmarł w zamku w 1921 roku. Bawarska rodzina książęca pozostała właścicielem zamku do 1945 r.
W muzeum zwiedzający go mogą poznać również historię husarzy Nádasdy. Jak sformułowano to na stronie nadasdymuzeum.hu: Muzeum Nádasdy Ferenc prezentuje na stałej wystawie historię husarii, typowo węgierskiej jednostki wojskowej, od początku do końca II wojny światowej.
Po II wojnie światowej zamek w Nádasdy przez kilka lat cierpiał niedostatek, ale po renowacji w latach 1960 -1970. stał się centrum życia kulturalnego miasta. Obecnie Muzeum Ferenca Nádasdy’ego znajduje się obok Centrum Kultury i Biblioteki Zamku Nádasdy. W mieście właśnie na zamku odbywają się imprezy kulturalne. Rekonstrukcja staro włoskiego bastionu została zrealizowana w latach 2005-2006.
Zamek w Nádasdy jest otoczony pięknym pasem zieleni Parku Zamkowego, który powstał w miejscu fosy. Za budowę parku w zachodniej części zabrali się władcy Modeny w latach 1810. We wschodniej i południowej części fosy sędzia miejski Vilmos Eőry założył w 1931 r. park publiczny. Park Zamkowy jest chronionym obiektem przyrodniczym o znaczeniu lokalnym.